1) Η ιδιοκτησία γης των τσιφλικάδων καταργείται αμέσως χωρίς καμία αποζημίωση.

2) Τα κτήματα των τσιφλικάδων,  όπως και όλη η γη που ανήκει στην αυτοκρατορική οικογένεια, στα μοναστήρια, στις εκκλησίες, μαζί με όλα τα σύνεργα και ζώα εργασίας, όλα τα κτίρια των αγροκτημάτων και όλα τα εξαρτήματά τους μπαίνουν στη διάθεση των επαρχιακών επιτροπών γης και των νομαρχιακών Σοβιέτ των αγροτών βουλευτών, ως τη σύγκληση της Συντακτικής Συνέλευσης.

3) Κάθε φθορά της δημευμένης περιουσίας, που από σήμερα ανήκει σε όλο το λαό, θεωρείται βαρύ έγκλημα που τιμωρείται από το επαναστατικό δικαστήριο. Τα νομαρχιακά Σοβιέτ των αγροτών βουλευτών παίρνουν όλα τα απαραίτητα μέτρα για να τηρηθεί αυστηρότατη τάξη κατά τη δήμευση  των κτημάτων των τσιφλικάδων, για να καθοριστεί πόση έκταση γης και ποια ακριβώς γη υπόκειται σε δήμευση, για να γίνει ακριβής καταγραφή όλης της δημευόμενης περιουσίας και για να διαφυλαχτούν με τη μεγαλύτερη επαναστατική αυστηρότητα τα αγροτικά νοικοκυριά που περνούν στο λαό μαζί με όλα τα κτίρια, τα εργαλεία, τα ζώα, τα αποθέματα τροφίμων κτλ.

4) Σαν οδηγός για την πραγμάτωση των μεγάλων αγροτικών μετασχηματισμών, ως την οριστική λύση τους από τη Συντακτική Συνέλευση, πρέπει στο εξής να χρησιμεύσει παντού η παρακάτω εντολή των αγροτών που έχει διατυπωθεί από τη Συντακτική επιτροπή της εφημερίδας «Ιζβέστιγια του Πανρωσικού Σοβιέτ των Αγροτών Βουλευτών» με βάση τις 242 τοπικές εντολές των αγροτών και που δημοσιεύτηκε στο φύλ. αρ. 88 της εφημερίδας αυτής (Πετρούπολη, αρ. φύλ. 88, 19 του Αυγούστου 1917).

ΕΝΤΟΛΗ ΤΩΝ ΑΓΡΟΤΩΝ ΓΙΑ ΤΗ ΓΗ

« Το ζήτημα της γης, σε όλη την έκτασή του, μπορεί να λυθεί μονάχα από μια παλλαϊκή Συντακτική Συνέλευση.

Η πιο δίκαιη λύση του ζητήματος της γης θα είναι η παρακάτω:

1. Το δικαίωμα της ατομικής ιδιοκτησίας γης καταργείται για πάντα. Η γη δεν μπορεί ούτε να πουλιέται, ούτε να αγοράζεται, ούτε να νοικιάζεται ή να υποθηκεύεται, ούτε να απαλλοτριώνεται με οποιονδήποτε άλλο τρόπο.

Όλη η γη: η γη που ανήκει στο κράτος, στην αυτοκρατορική οικογένεια, στο στέμμα, στα μοναστήρια, στην εκκλησία, η παραχωρημένη γη, η γη που μεταβιβάζεται κληρονομικά, η γη που ανήκει στην ατομική ιδιοκτησία, στο δημόσιο και στους αγρότες κτλ. απαλλοτριώνεται χωρίς αποζημίωση, μετατρέπεται σε παλλαϊκή περιουσία και περνάει στη χρήση όλων αυτών που τη δουλεύουν.Στα πρόσωπα που ζημιώνονται από την ανατροπή των περιουσιακών σχέσεων αναγνωρίζεται μονάχα το δικαίωμα να παίρνουν βοήθημα από το δημόσιο για το χρονικό διάστημα που χρειάζεται για να προσαρμοστούν στις νέες συνθήκες ζωής.

2. Όλα τα πλούτη του υπεδάφους: μεταλλεύματα, πετρέλαιο, κάρβουνο, αλάτι κτλ. καθώς και τα δάση και τα νερά που έχουν πανκρατική σημασία, περνάνε στην αποκλειστική χρήση του κράτους. Όλα τα μικρά ποτάμια, λίμνες, δάση κτλ. περνάνε στη χρήση των Κοινοτήτων, με τον όρο ότι θα τα διαχειρίζονται τα τοπικά όργανα αυτοδιοίκησης.

3. Τα κτήματα με ανώτερο αγροτεχνικό επίπεδο: κήποι, φυτείες, φυτώρια, δενδροκομεία, θερμοκήπια κτλ. δεν υπόκεινται σε διανομή, αλλά μετατρέπονται σε πρότυπα νοικοκυριά και παραδίνονται στην αποκλειστική χρήση του κράτους ή των Κοινοτήτων ανάλογα με το μέγεθος και τη σημασία τους. Η γη που βρίσκεται γύρω από τα σπίτια μαζί με τα περιβόλια τους και τους λαχανόκηπους, και στην πόλη και στο χωριό, παραμένει στη χρήση των σημερινών κατόχων της. Το μέγεθος των κομματιών αυτών και το μέγεθος του φόρου για τη χρήση τους καθορίζεται με νόμο.

4. Τα ιπποφορβεία, οι δημόσιες και ιδιωτικές εγκαταστάσεις εκτροφής ζώων και πτηνών καλής ράτσας κτλ. δημεύονται, μετατρέπονται σε παλλαϊκή περιουσία και περνούν στην αποκλειστική χρήση του κράτους είτε της Κοινότητας, ανάλογα με το μέγεθος και τη σημασία τους. Το ζήτημα της αποζημίωσης υπόκειται στην κρίση της Συντακτικής Συνέλευσης.

5. Όλα τα εργαλεία και τα ζώα της γης που δημεύεται περνάνε χωρίς αποζημίωση στην αποκλειστική χρήση του κράτους ή της Κοινότητας, ανάλογα με το μέγεθος και τη σημασία τους. Η δήμευση των εργαλείων και των ζώων δεν αφορά τους αγρότες που έχουν λίγη γη.

6. Δικαίωμα χρήσης της γης αποκτούν όλοι οι πολίτες του ρωσικού κράτους (χωρίς διάκριση φύλου) που επιθυμούν να την καλλιεργήσουν μόνοι τους με τη δουλειά τους, με τη βοήθεια της οικογένειάς τους ή συντροφικά, και μονάχα για όσο διάστημα είναι σε θέση να την καλλιεργούν. Δεν επιτρέπεται η χρησιμοποίηση μισθωτής εργασίας.

Σε περίπτωση ανικανότητας για εργασία ενός μέλους της αγροτικής Κοινότητας επί 2 χρόνια, η αγροτική Κοινότητα έχει την υποχρέωση να τον βοηθήσει σ’ αυτό το διάστημα, καλλιεργώντας από κοινού τα χωράφια του, ώσπου να αποκατασταθεί η ικανότητά του για εργασία.

Οι γεωργοί, που είτε από γεράματα είτε από αναπηρία έχασαν για πάντα τη δυνατότητα να καλλιεργούν προσωπικά τη γη, χάνουν το δικαίωμα χρήσης της, σε αντάλλαγμα όμως παίρνουν σύνταξη από το κράτος.

7. Η χρήση της γης πρέπει να είναι ίση, δηλαδή η γη κατανέμεται στους εργαζόμενους ανάλογα με τις τοπικές συνθήκες, με μέτρο την εργασία ή την κατανάλωση.

Οι μορφές χρήσης της γης πρέπει να είναι εντελώς ελεύθερες: χωριστά αγροτικά νοικοκυριά, αγροκτήματα, κοινοτικά νοικοκυριά, συνεταιριστικά, όπως θα αποφασίζουν τα ίδια τα χωριά και οι συνοικισμοί.

8. Όλη η γη, ύστερα από την απαλλοτρίωσή της, γίνεται περιουσία όλου του λαού. Τη διανομή της ανάμεσα στους εργαζόμενους τη ρυθμίζουν τα τοπικά και κεντρικά όργανα αυτοδιοίκησης, αρχίζοντας από τις Κοινότητες των χωριών και των πόλεων, που είναι δημοκρατικά οργανωμένες χωρίς διάκριση κοινωνικής θέσης, και τελειώνοντας με τους κεντρικούς οργανισμούς των περιοχών.

Η γη υπόκειται σε περιοδικές αναδιανομές ανάλογα με την αύξηση του πληθυσμού και το ανέβασμα της παραγωγικότητας και του αγροτεχνικού επιπέδου της αγροτικής οικονομίας.

Κατά την αλλαγή των συνόρων των κλήρων ο πρωταρχικός πυρήνας του κλήρου πρέπει να μένει άθικτος.

Η γη των προσώπων, που παύουν να είναι μέλη της Κοινότητας, επιστρέφεται στο απόθεμα γης, δικαίωμα όμως προτεραιότητας να πάρουν τον κλήρο των μελών που έφυγαν έχουν οι πιο στενοί συγγενείς τους ή τα πρόσωπα που υποδείχνουν αυτά τα πρώην μέλη.

Η αξία των λιπασμάτων και των εγγειοβελτιωτικών έργων (ριζικές βελτιώσεις), που έχει καταβληθεί για τη γη, εφόσον δεν έχει χρησιμοποιηθεί ως τη μέρα που ο κλήρος επιστρέφεται στο απόθεμα γης, πρέπει να πληρώνεται.

Αν σε ορισμένα μέρη αποδειχτεί ότι το απόθεμα γης που υπάρχει δεν επαρκεί για να ικανοποιηθεί όλος ο ντόπιος πληθυσμός, τότε ο παραπανίσιος πληθυσμός πρέπει να μετοικήσει.

Την οργάνωση της μετοίκησης, καθώς και τα έξοδα για τη μετοίκηση και τον εφοδιασμό με εργαλεία κτλ. πρέπει να τα αναλάβει το κράτος.

Η μετοίκηση γίνεται με την εξής σειρά: πρώτα οι ακτήμονες αγρότες που επιθυμούν να μετοικήσουν, ύστερα τα μέλη της Κοινότητας που δεν είναι εντάξει, οι λιποτάκτες κτλ. και τέλος με κλήρο ή με συγκατάθεση.»

Η εντολή αυτή που εκφράζει την κατηγορηματική θέληση της τεράστιας πλειοψηφίας των συνειδητών αγροτών όλης της Ρωσίας, ανακηρύσσεται προσωρινός νόμος, που ως τη σύγκληση της Συντακτικής Συνέλευσης θα εφαρμόζεται –ανάλογα με τις δυνατότητες- αμέσως και σε ορισμένα σημεία του με την απαραίτητη σειρά που θα καθορίζεται από τα νομαρχιακά Σοβιέτ των αγροτών βουλευτών.

5) Η γη των απλών αγροτών και των απλών κοζάκων δεν δημεύεται.

26 Οκτώβρη 1917- 2ο Πανρωσικό Συνέδριο των Σοβιέτ