Έχοντας χάσει την υποστήριξη των μαζών και τη νομιμοποίησή της χάρη στις αμφιταλαντεύσεις της μπροστά στο πραξικόπημα Κορνίλοφ, η κυβέρνηση Κερένσκι προσπαθεί να ανακτήσει το χαμένο έδαφος. Οργανώνει μια «Δημοκρατική Διάσκεψη» με 1200 αντιπροσώπους, επιχειρώντας να ανακτήσει μια επίφαση δημοκρατικής νομιμοποίησης. Για να κερδηθεί από τον Κερένσκι ο συσχετισμός στη Δημοκρατική Διάσκεψη, υπερεκπροσωπήθηκαν οι συνεταιρισμοί και οι εκπρόσωποι των πόλεων και των ζεμστβο, ενώ υποεκπροσωπήθηκαν τα Σοβιέτ. Ο Λένιν στο άρθρο του «Οι ήρωες της καλπιάς και τα λάθη των μπολσεβίκων» καταγγέλει ότι η συγκρότηση της Δημοκρατικής Διάσκεψης έγινε γιατί οι εσέροι και οι μενσεβίκοι έχοντας χάσει την πλειοψηφία στα Σοβιέτ από τους μπολσεβίκους, παραβίασαν τη ρητή υποχρέωση να συγκαλέσουν το ΙΙ Πανρωσικό Συνέδριο των Σοβιέτ.

Με αλλεπάλληλες αλλαγές στη σύνθεση των οργάνων που προκύπτουν από τη Δημοκρατική Διάσκεψη, η Προσωρινή Κυβέρνηση επιχειρεί να αποσπάσει από τη συνδιάσκεψη θετική απόφαση για μια νέα κυβέρνηση συνασπισμού. Τα καταφέρνει στήνοντας το «Προ-κοινοβούλιο», ένα όργανο στο οποίο η μπολσεβίκικη ομάδα του Σοβιέτ συμμετέχει, παρά τις διαφωνίες του Λένιν. Στόχος του Προκοινοβούλιου είναι να νομιμοποιήσει τη σύσταση κυβέρνησης συνασπισμού. Η απόφαση συμμετοχής των μπολσεβίων σε αυτό γίνεται από τη μια επειδή ο Λένιν και άλλα στελέχη των μπολσεβίκων βρίσκονται στην παρανομία ή στη φυλακή, από την άλλη επειδή μετά την «πνεύμα ενότητας» στην άμυνα κατά του Κορνίλοφ έχουν δυναμώσει οι αυταπάτες δημοκρατισμού σε μερίδα των μπολσεβίκων.