Το παρακάτω κείμενο είναι η άμεση «πολεμική» κραυγή του Λένιν δύο εβδομάδες μετά την ήττα του Κορνίλοφ και την προσπάθεια του Κερένσκι να εξαγοράσει τη δημοκρατική νομιμοποίηση μιας νέας κυβέρνησης συνασπισμού με την αντιδραστική αστική τάξη μέσα από τη «Δημοκρατική Διάσκεψη». Ευθαρσώς και χωρίς την παραμικρή περιστροφή, ο Λένιν εξηγεί ότι ο λόγος που μέχρι σήμερα οι μπολσεβίκοι δεν κινήθηκαν προς την ένοπλη εξέγερση, πλέον έχει εκλείψει: Η πλειοψηφία των Σοβιέτ είναι με το μέρος των μπολσεβίκων και επομένως η εξέγερση τίθεται στην ημερήσια διάταξη. Όχι μόνο επειδή αυτή είναι η επιθυμία των στρατιωτών, των εργατών και των φτωχών εργατών, αλλά επειδή η αντίδραση απεργάζεται τον οριστικό θάνατο της επανάστασης. Ακριβώς όπως παραδόθηκε η Ρίγα, έτσι μπορεί να παραδοθεί και η Πετρούπολη, αρκεί να μην αναλάβουν την εξουσία οι μπολσεβίκοι. Το συγκεκριμένο κείμενο στάλθηκε στην ΚΕ των μπολσεβίκων μαζί με το «Ο μαρξισμός και η εξέγερση» και έστρεψε το κόμμα των μπολσεβίκων στο δρόμο του Οκτώβρη. Απέτρεψε φωνές μέσα στο κόμμα που έβλεπαν με συνταγματικές αυταπάτες τη νέα προσπάθεια της αστικής τάξης να προσεταιριστεί τις μάζες για να τις προδώσει αμέσως μετά. Με τα δύο αυτά κείμενα οι μπολσεβίκοι μπαίνουν στην τελική ευθεία της Επανάστασης.

Γράμμα προς την ΚΕ και τις Επιτροπές Πετρούπολης και Μόσχας του ΣΔΕΚΡ (μπ)

Οι μπολσεβίκοι, αφού πήραν την πλειοψηφία στα Σοβιέτ των εργατών και στρατιωτών βουλευτών και στις δυο πρωτεύουσες, μπορούν και πρέπει να πάρουν την κρατική εξουσία στα χέρια τους.

Μπορούν, γιατί ή δραστήρια πλειοψηφία των επαναστατικών στοιχείων του λαού και στις δυο πρωτεύουσες είναι αρκετή για να προσελκύσει τις μάζες, να καταβάλει την αντίσταση του εχθρού, να τον τσακίσει, να καταλάβει την εξουσία και να την κρατήσει. Γιατί, προτείνοντας αμέσως δημοκρατική ειρήνη, δίνοντας αμέσως τη γη στους αγρότες, αποκαθιστώντας τους δημοκρατικούς θεσμούς και τις ελευθερίες που κουρέλιασε και εκμηδένισε ο Κερένσκι, οι μπολσεβίκοι θα σχηματίσουν µια τέτοια κυβέρνηση, που κανείς δεν θα μπορέσει να την ανατρέψει.

Η πλειοψηφία του λαού είναι με το μέρος μας. Αυτό το απόδειξε ο μακρύς και δύσκολος δρόμος που περάσαμε από τις 6 του Μάη ως τις 31 του Αυγούστου και ως τις 12 του Σεπτέμβρη: η πλειοψηφία μέσα στα Σοβιέτ στις δυο πρωτεύουσες είναι καρπός της στροφής του λαού προς το μέρος μας. Οι ταλαντεύσεις των εσέρων και των μενσεβίκων, το δυνάμωμα των διεθνιστών στις γραμμές τους, δείχνουν το ίδιο πράγμα.

Η Δημοκρατική Διάσκεψη δεν αντιπροσωπεύει την πλειοψηφία του επαναστατικού λαού, παρά μόνο την ηγεσία των μικροαστών συμβιβαστών. Δεν πρέπει να µας ξεγελάνε οι αριθμοί που δίνουν οι εκλογές, η ουσία δεν βρίσκεται στις εκλογές, συγκρίνετε τις δημοτικές εκλογές της Πετρούπολης και της Μόσχας και τίς εκλογές για τα Σοβιέτ. Συγκρίνετε τίς εκλογές τής Μόσχας και την απεργία τής Μόσχας στις 12 τού Αυγούστου: αυτά είναι τα αντικειμενικά δεδομένα για την πλειοψηφία των επαναστατικών στοιχείων πού οδηγούν τις μάζες.

Η Δημοκρατική Διάσκεψη εξαπατά την αγροτιά, γιατί δεν της δίνει ούτε ειρήνη, ούτε γη. Μόνο μια μπολσεβίκικη κυβέρνηση θα ικανοποιήσει την αγροτιά.

Γιατί οι μπολσεβίκοι πρέπει να πάρουν την εξουσία ακριβώς τώρα;

Επειδή η επικείμενη παράδοση της Πετρούπολης θα µειώσει εκατό φορές τις πιθανότητες επιτυχίας µας. Όσο όμως υπάρχει στρατός µε τους Κερένσκι και Σία επικεφαλής του, δεν μπορούμε να εμποδίσουμε την παράδοση της Πετρούπολης.

Ούτε τη Συντακτική Συνέλευση µπορούμε «να περιμένουμε», γιατί πάλι µε την παράδοση της Πετρούπολης οι Κερένσκι και Σία μπορούν κάθε στιγμή να ματαιώσουν τη σύγκλησή της. Μόνο το δικό µας κόµµα, αφού πάρει την εξουσία, µπορεί να εξασφαλίσει τη σύγκληση τής Συντακτικής Συνέλευσης και, αφού πάρει την εξουσία, θα κατηγορήσει τα άλλα κόμματα για κωλυσιεργία και θα αποδείξει την κατηγορία.

Τη χωριστή ειρήνη ανάμεσα στους Άγγλους και τους Γερμανούς ιμπεριαλιστές πρέπει και µπορούµε να την εµποδίσουµε µόνο αν δράσουμε µε ταχύτητα.

Ο λαός κουράστηκε από τις ταλαντεύσεις των µενσεβίκων και των εσέρων. Μόνο η δική µας νίκη στις δυο πρωτεύουσες θα τραβήξει τους αγρότες µαζί µας.

Δεν πρόκειται για τη «μέρα» τής εξέγερσης, για τη «στιγμή» της εξέγερσης µε τη στενή έννοια της λέξης. Αυτό θα το αποφασίσει µόνο η γενική γνώμη εκείνων που έρχονται σ’ επαφή µέ τους εργάτες και τους στρατιώτες, µε τις μάζες.

Το ζήτημα είναι ότι το Κόµµα µας σήµερα στη Δημοκρατική Διάσκεψη έχει ουσιαστικά ένα δικό του συνέδριο, κι αυτό το συνέδριο οφείλει (είτε το θέλει είτε όχι, πάντως οφείλει) να κρίνει την τύχη της επανάστασης.

Το ζήτημα είναι ότι πρέπει να κάνουμε ξεκάθαρο για το Κόµµα το καθήκον: να βάλουμε στην ημερήσια διάταξη την ένοπλη εξέγερση στην Πετρούπολη και στη Μόσχα (μαζί µε την περιφέρεια), την κατάληψη της εξουσίας, την ανατροπή της κυβέρνησης. Να µελετήσουμε πώς θα κάνουμε ζύμωση γύρω απ’ αυτό, χωρίς να χρησιµοποιούµε αυτές τις εκφράσεις στον Τύπο.

Να θυμηθούμε, να καλοσκεφθούμε τα λόγια του Μαρξ για την εξέγερση: «η εξέγερση είναι τέχνη» κτλ.

Θα ήταν αφέλεια να περιμένουμε πότε θα πάρουν οι μπολσεβίκοι µια «τυπική» πλειοψηφία: καμιά επανάσταση δεν το περιμένει αυτό. Και οι Κερένσκι και Σία δεν περιμένουν, µα ετοιμάζουν την παράδοση της Πετρούπολης. Οι αξιοθρήνητες ακριβώς ταλαντεύσεις τής «Δημοκρατικής Διάσκεψης» πρέπει να εξαντλήσουν και θα εξαντλήσουν την υπομονή των εργατών της Πετρούπολης και της Μόσχας! Η ιστορία δεν θα µας το συγχωρήσει, αν δεν πάρουμε τώρα την εξουσία.

Δεν έχουμε µηχανισμό; Μηχανισµός υπάρχει: είναι τα Σοβιέτ και οι δημοκρατικές οργανώσεις. Η διεθνής κατάσταση ακριβώς τώρα, στις παραμονές της σύναψης χωριστής ειρήνης ανάμεσα στους Άγγλους και τους Γερμανούς, είναι ευνοϊκή για μας. Το να προτείνουμε τώρα ακριβώς ειρήνη στους λαούς, σημαίνει ότι νικάμε.

Παίρνοντας την εξουσία ταυτόχρονα και στη Μόσχα και στην Πετρούπολη (δεν έχει σημασία ποια απ’ τις δυο θα κάνει την αρχή (µπορεί ίσως να αρχίσει και η Μόσχα), θα νικήσουμε. Αυτό είναι βέβαιο και αδιαμφισβήτητο.