Στην πρώτη του τοποθέτηση μετά την Φεβρουαριανή Επανάσταση («Σχέδιο θέσεων της 4 του Μάρτη 1917») ο Λένιν -με τα λιγοστά στοιχεία που έχει στη διάθεσή του από την εξορία του στη Γενεύη- χαρακτηρίζει αρκετά πολύπλοκο το καθήκον του προλεταριάτου στη συγκεκριμένη στιγμή. Πρέπει «να συντρίψει ολοκληρωτικά την τσαρική μοναρχία», καθώς «η νέα κυβέρνηση που κατέλαβε την εξουσία στην Πετρούπολη, ή σωστότερα την απόσπασε από τα χέρια του προλεταριάτου, το οποίο είχε νικήσει σε έναν αιματηρό κι ηρωικό αγώνα, αποτελείται από φιλελεύθερους αστούς και τσιφλικάδες, που σέρνουν από τη μύτη τον Κερένσκι, εκπρόσωπο της δημοκρατικής αγροτιάς και ίσως μιας μερίδας εργατών που παρασύρθηκαν στον αστικό δρόμο». Και επιμένει ότι «η νέα κυβέρνηση δεν μπορεί να δώσει ούτε ειρήνη, ούτε ψωμί, ούτε ελευθερία». Οι μπολσεβίκοι έρχονται σε αντίθεση με τα υπόλοιπα σοσιαλιστικά κόμματα του Σοβιέτ που στηρίζουν την Προσωρινή Κυβέρνηση. Δύο μέρες αργότερα, σε τηλεγράφημά του προς τους μπολσεβίκους που επιστρέφουν από την εξορία στη Ρωσία, ο Λένιν αναφέρει: «Η ταχτική μας: πλήρης δυσπιστία, καμιά υποστήριξη στη νέα κυβέρνηση, ιδιαίτερα υποπτευόμαστε τον Κερένσκι, εξοπλισμός προλεταριάτου – μοναδική εγγύηση άμεσες εκλογές Δούμας στην Πετρούπολη…».