Η είσοδος των ηγετών του Σοβιέτ στην κυβέρνηση συνασπισμού που είχε ως αποτέλεσμα τη συγκρότηση της Προσωρινής Κυβέρνησης από δέκα καπιταλιστές υπουργούς και έξι σοσιαλιστές – μικροαστούς, δεν έλυσε την κρίση που αντιμετωπίζει το αστικό καθεστώς. Η κρατική εξουσία στη Ρωσία παραμένει σε μια ακαθόριστη και μεταβατική κατάσταση. Ο Λένιν σημειώνει πως «η δυαδική εξουσία παραμένει. Η κυβέρνηση των καπιταλιστών παραμένει κυβέρνηση των καπιταλιστών, παρα το προσαρτηματάκι που απέκτησε μέσω μιας μειοψηφίας ναρόντνικων και μενσεβίκων. Τα Σοβιέτ παραμένουν οργάνωση της πλειοωηφίας. Οι αρχηγοί των ναρόντνικων και των μενσεβίκων βολοδέρνουν ανίσχυροι, προσπαθώντας να καθήσουν ανάμεσα σε δύο καρέκλες».

Στη Ρωσία, η κρίση οξύνεται. Η ανεργία μεγαλώνει, οι καπιταλιστές αποδιοργανώνουν την παραγωγή, απειλούν ακόμη και με λοκ-άουτ. Η κρίση δεν μπορεί να λυθεί παρά μόνο με την επικράτηση της μιας ή της άλλης τάξης, της αστικής ή της εργατικής. Η ασάφεια της δυαδικής εξουσίας δεν μπορεί να υπάρξει για πολύ ακόμη. Αυτό που καθυστερεί την επίλυση της κρίσης προς όφελος των εργαζόμενων μαζών είναι η στάση των αρχηγών των Σοβιέτ.